Miasta to miejsca, które przyciągają wciąż nowych mieszkańców. Ich obrzeża rozrastają się, a centra wymagają przebudowy. Wszystkie te cele są realizowane przez pracowników administracji publicznej z działu urbanistyki. Dziś miasta rozwijają się nie tylko w sposób szybszy niż kiedyś. Inne są potrzeby ich mieszkańców, inny styl życia, inne trendy architektoniczne. Dobry urbanista powinien uwzględnić wszystkie te zależności.
Dlaczego rozwój miast dziś różni się znacznie od potrzeb aglomeracji w ubiegłych dziesięcioleciach? Dziś ich rozwój zależy w dużej mierze od zagoszczenia w nim biznesu. A jak miasta mają zachęcić owy biznes do inwestowania właśnie na ich terenie? Po pierwsze liczy się dobra infrastruktura i tu koło się zamyka!
By miasto miało przyjazną infrastrukturę potrzebny jest plan zagospodarowania przestrzennego, który będzie strategią długofalową, konsekwentnie realizowaną przez lata. Władze miejskie powinny działać w sposób przemyślany i skoordynowany. Nawet najlepsze projekty – ale będące w mieście jedynie osamotnionymi wyspami – nie spełnią dobrze swej roli. Projekt musi współgrać z otoczeniem. Miasta pompują nie bez powodów ogromne pieniądze w projekty rewitalizacyjne. Z jednej strony – nie można ich odkładać. Dlatego uchwały w sprawie rewitalizacji podejmuje się szybko. Z drugiej strony to wieloletnie projekty – muszą być więc przemyślane i odpowiadać na konkretne potrzeby.
Każdą uchwałę miasta w sprawie zagospodarowania przestrzennego powinno się podejmować dopiero po odbyciu stosownych konsultacji społecznych. Bez takowych projekt może odbiegać od potrzeb społecznych, a do tego – inwestorzy mogą się spotkać z falą protestów. Infrastruktura miasta powinna służyć ludziom i dlatego konsultacje społeczne powinny odbywać się w zorganizowany sposób. Tylko słuchając ludzi, władze miasta są w stanie sprostać ich potrzebom, a przy okazji stworzyć miasto nowoczesne i przyjazne nowoczesnym inwestycjom.
Niejako wbrew swej nazwie – urbanistyka dotyczy nie tylko planowania przestrzeni w miastach, ale także na wsiach. Tu pojawia się wprawdzie inna nazwa – rurystyka, jednak podejście do działań powinno być w obu przypadkach podobne. Tym bardziej, że miano miasta przysługuje w Polsce danej miejscowości na bazie decyzji administracyjnej, nie wynika więc z wielkości czy charakteru miejscowości.
Rurystyka polega na planowaniu osiedli wiejskich oraz ogólnej infrastruktury wsi, ale z przyczyn oczywistych rządzi się analogicznymi prawami co urbanistyka. Tu również należy odpowiadać na najnowsze wyzwania rozwojowe, uwzględniając przy tym wszystkie potrzeby mieszkańców oraz oczywiste potrzeby obszarów wiejskich, związane z infrastrukturą rolną. Wiele w z wielskich miejscowości przypomina już miasta. Jest tu centrum handlowo-usługowe, rynek. Jest centrum spotkań i rozrywki. Oczywiście różnić się będzie okoliczna infrastruktura, która odpowiadać będzie potrzebom rolnym, jednak sposób działania w planowaniu przestrzennym w niczym nie odbiega od ogólnokrajowej normy.
