Sposób zagospodarowania przestrzeni odgrywa główną rolę w gospodarce kraju oraz wartości surowców naturalnych. Włączając w to tereny, krajobraz naturalny i kulturowy ze środowiskiem. Trudno jest je precyzyjnie wycenić i co ważne odzyskać w razie utraty. Zasadniczo istnieje związek między poziomem rozwoju gospodarki i ładem przestrzennym. Jako przykład można podać Anglię, Francję, Holandię, Niemcy, Skandynawię czy Szwajcarii
Polski nie można dołączyć do tej listy, z racji braku jakichkolwiek spójności między wspomnianymi wcześniej elementami. Jeżeli już jest to jej zasady nie są przestrzegane w sposób zdecydowany. Potrzeba wielu starań w zagospodarowanie przestrzeni, aby uporządkować i pogłębić edukację w obszarze interesów ekonomicznych, których korzyści pozwolą zapanować nad zasadami dotyczącymi rozwoju procedur inwestycyjnych. Jakiekolwiek uchybienia w tej kwestii mogą negatywnie wpłynąć na gospodarkę i jakość życia społeczeństwa. Procesy zagospodarowania można poprawić poprzez wprowadzenie nowoczesnych metod zarządzania przestrzenią, które wykorzystują inne kraje członkowskie UE. Aby osiągnąć korzyści ekonomiczne, ekologiczne czy społeczne potrzeba wielu podstawowych narzędzi do kierowania gospodarką przestrzenną.
Pierwszym z nich jest posiadanie profesjonalnego systemu zarządzania. Chodzi o rzetelne przygotowanie zawodowe i postawę etyczną. Obie te rzeczy muszą podlegać kontroli izb zawodowych, czyli architektom miejskim oraz gminnym na czele z Komisją Urbanistyczno-Architektoniczną. System taki pomoże ograniczyć straty wynikające z błędnych decyzji administracji, udoskonalić procesy inwestycyjne, zmniejszyć negatywne skutki dla środowiska, lepiej ochronić zasoby lub obiekty dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego, zwiększyć zadowolenie społeczeństwa, z jakości otoczenia oraz ograniczyć konflikty społeczne w zakresie podejmowania złych ustaleń.
Kolejną kwestią jest wprowadzenie należytych krajowych standardów urbanistycznych i surrealistycznych, które określają minimalne zalecenia dotyczące usytuowania zabudowy wraz wykluczeniem ich realizacji. Reguły te pozwolą na rozsądne wydawanie pieniędzy na budowę i eksploatację gospodarki, zapewnienie oraz podwyższenie standardów zamieszkania, życia czy wartości nieruchomości, włączając w to wzrost, jakości otoczenia kulturowego i przyrodniczego.
Oprócz wymienionych elementów istnieją inne nieodłączne i dość istotne narzędzia do zarządzania gospodarką przestrzenną. Mowa tu o ochronie i tworzeniu wartości krajobrazu zgodnie z Europejską Konwencją Krajobrazową, spójnym planowaniu obszarów metropolitalnych, systemie wykupu, scalania i podziału terenów, strukturze organizacyjno-finansowej, polityce lokalizacyjnej inwestycji, regulacji urbanistycznej form zabudowy, jak również system zamówień publicznych promujących, jakość. Umieszczenie tych wszystkich zagadnień w projekcie Polskiej Polityki Architektonicznej może przynieść wiele zalet dla gospodarki, środowiska przyrodniczego i kulturowego czy społeczeństwa.
